Οι συμμετοχή του πολίτη στις εκλογικές διαδικασίες άπτεται της υποχρέωσης του να μετέχει στα κοινά να ορίζει και να καθορίζει τις πολιτικές που πρέπει να προωθήσουν και να εφαρμόσουν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του, σε Εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ευρωεκλογές στις 9 Ιουνίου του 2024 με το πέρας της πενταετίας από τις προηγούμενες του 2019 όπως ακριβώς προβλέπεται και νομοθετήθηκε.
Καλούνται περισσότεροι από 340 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες στις κάλπες για να επιλέξουν τους ευρωβουλευτές των 27 πλέον κρατών μελών της ΕΕ μετά την αποχώρηση της Αγγλίας από τον θεσμό.
Με πληθυσμιακά κριτήρια ορίζεται ο αριθμός των ευρωβουλευτών που εκλέγονται για κάθε χώρα μέλος ούτως ώστε να υπάρχει μια ισοζυγία στην δομή και λειτουργία του θεσμού.
Η Ελλάς δικαιούται να συμμετέχει με 21 εκπροσώπους της ευρωβουλευτές, στο σύνολο των 720 όπως έχει ορισθεί για την πενταετία 2024- 2029.
Εικοσιένας τον αριθμό εκπρόσωποι της Ελλάδος και σαφώς καλύτερα αμειβόμενοι σε σχέση με τους άλλους συναδέλφους τους, που θα πρέπει λογικά να σχηματίσουν μια συμπαγή ομάδα, μια γροθιά, ενωμένοι όλοι μαζί, να αγωνιστούν μέσα στα πλαίσια των διαδικασιών του εν λόγω κοινοβουλίου και να πετύχουν τα καλύτερα όσο είναι δυνατόν αποτελέσματα προς όφελος των Ελλήνων πολιτών.
Τώρα θα μου πείτε, μια χαρά τα λέω εγώ στην θεωρία. Είναι και στην πράξη όμως έτσι;
Δυστυχώς όχι αγαπητοί μου, αν και θα έπρεπε, ρητώς και δια ροπάλου, τρόπος του λέγειν, να απαιτήσουμε εμείς οι πολίτες, ως εντολείς, να λειτουργούν έτσι και μόνον έτσι, οι εντολοδόχοι εκπρόσωποι μας.
Η δημιουργία παρατάξεων από την μια πλευρά με κομματική ιδεολογία μέσα στο ευρωκοινοβούλιο και από την άλλη η εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων (λόμπι τα λένε) είναι η καλύτερη απόδειξη ότι οι εκπρόσωποι μας περί άλλων τυρβάζουν (βλέπε τσέπη τους).
Παραδείγματα πολλά υπάρχουν, τα γνωρίζουμε όλοι, δεν θα αναφερθώ εδώ σε αυτά.
Παρακολουθώντας συνεδριάσεις όλα αυτά τα χρόνια βλέπουμε την προσωποποίηση του παραλογισμού σε όλο της το μεγαλείο, με τους εκπροσώπους μας εκεί, να παίρνουν θέσεις εχθρικές θα έλεγα προς τα συμφέροντα της Ελλάδος.
Σε μια πρόσφατη ψηφοφορία όπως πληροφορήθηκα από έναν πολύ καλό συνάδελφο, συνέλληνα για την άρση του δικαιώματος της αρνησικυρίας (βέτο) στην λήψη αποφάσεων, οι Έλληνες λεγόμενοι ευρωβουλευτές ψηφίσαν υπέρ.
Σε παλαιότερες συνεδριάσεις για να μπει πλαφόν, δηλαδή όριο στις εξαγωγές γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων και να αναγκάσει τους παραγωγούς να πετούν στις χωματερές εξαιρετικής ποιότητας είδη αφού δεν επιτρεπόταν και αυτή ακόμη η εξαγωγή τους σε τρίτες χώρες εκτός Ένωσης.
Κανένα όμως πλαφόν δεν είδαμε να μπαίνει στα βιομηχανικά προϊόντα των τριών μεγαλυτέρων χωρών Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία. Γιατί άραγε συνέβη αυτό και λειτούργησε εις βάρος των άλλων χωρών.
Με την άρση του βέτο τώρα,ποιος ωφελείται πάλι;
Το σίγουρο είναι ότι οι τρεις μεγάλες πληθυσμιακά χώρες, συγκεντρώνοντας την σχετική πλειοψηφία, έχοντας τον μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών βάσει κατανομής εδρών και συνεπικουρούμενοι από δορυφόρους όπως Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία και κάνα δυο ακόμη, θα περνάνε νόμους με την σχετική πλειοψηφία.
Αντίδραση από κάποιον Έλληνα ας πούμε ευρωβουλευτή δεν είδαμε, ενώ γνωρίζουν όλοι ότι αυτές οι αποφάσεις δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Ελλάδος.
Στα πέτρινα χρόνια του 2010 της αρχή των μνημονίων και του οικονομικού στραγγαλισμού της χώρας μας, κανείς από αυτούς τους καλοπληρωμένους κουστουμάτους δεν βγήκε από την βόλεψη του να κάνει αγώνα ως όφειλε, υπέρ της χώρας την οποία εκπροσωπεί.
Αναφέρομαι σε αγώνα πραγματικό και όχι σε κάποιους λεκτικούς διαξιφισμούς ορισμένων από αυτούς και αυτοί όμως λίγοι ως μέγεθος και με αμελητέο εκτόπισμα ως προσωπικότητες.
Αντίθετα δεν μπορώ να μην επικροτήσω πολύ θετικά την στάση και θέση ξένων βουλευτών μέσα στο ευρωκοινοβούλιο υπέρ της Ελλάδας. Όπως, όταν ο Άγγλος ευρωβουλευτής Νάιτζελ Φάρατζ κρεμάει στον τοίχο στην κυριολεξία τον τότε πρόεδρο της κομισιόν Χέρμαν φαν Ρομπάι , αργότερα τον επόμενο τον Μπαρόζο και την σημερινή Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν που θέλει να αναδιοριστεί τρομάρα της, μην χάσει η Βενετιά βελόνι.
Γιατί κάποιος της Ελληνικής πλευράς τότε και τώρα δεν πήρε θέση υπέρ της πατρίδας μας;;;
Πολλά τα ερωτηματικά, καμία απάντηση δεν θα υπάρξει αφού η μυρωδιά των πετροδολαρίων έχει γίνει κόμπος στον λαιμό και δεν αναφέρομαι μόνο στο Καταργκέιτ.
Ανθελληνικότατη πάλι η θέση της τότε ευρωβουλευτού Νίκης Τζαβέλα (κρίμα στο όνομα γιατί παραπέμπει σε αγωνιστές και πολεμιστές):«Αν είναι να καεί η Ελλάδα για να σωθεί η Ευρώπη εε τότε ας καεί!»
Ποιος της έδωσε το δικαίωμα να οδηγεί έναν ολόκληρο λαό στον δήμιο του προσβάλλοντας κατάφωρα την χώρα και εμάς τους Έλληνες.
Διαχρονικοί εφιάλτες και Νενέκοι όλοι αυτοί του είδους αυτού.
Πολλές φόρες στο διάβα της ιστορίας , ο Έλλην πρόταξε τα στήθη του εναντίον των βαρβάρων εισβολέων σώζοντας και την Ευρώπη, πεθαίνοντας στην μάχη, πολεμώντας το άδικο, παραμένοντας όμως Αθάνατος στο διηνεκές.
Κλείνοντας θα ρωτήσω και θα τοποθετηθώ ταυτόχρονα απευθυνόμενος στον Έλληνα που θα κληθεί να ψηφίσει στις 9 του μηνός Ιουνίου του 2024 τους εκπροσώπους του για την ευρωβουλή.
Συνέλληνα αδελφέ μου, θα κάνεις το διαχρονικό λάθος να ψηφίσεις μια από τα ίδια για να μην αλλάξει τίποτε στην ζωή σου; Ή θα επιλέξεις κάποιον που σου αποδεικνύει ότι εδράζεται σε Πρωτόκολλα Αξιών και Αρχών, σε νόμους που προτάσσουν την δημόσια έκθεση σε κάθε πράξη και ενέργεια με προσομοίωση των πράξεων του και με δυνατότητα της απόλυτης επανόρθωσης εάν επέλθει βλάβη και προκληθεί άδικο σε άτομα ή και στην πολιτεία – κοινωνία στο σύνολο της.
Σαμαράς Χρήστος.
