Η εικοστή του μηνός Ιουλίου του 1974 έχει εγγραφεί στην μνήμη του κάθε σκεπτόμενου Έλληνα ως η αποφράδα μέρα της νεότερης Ιστορίας του Ελληνισμού. Εισβολή Τουρκικών δυνάμεων, (Αττίλας 1) στην Θυγατέρα της Ελλάς μας, στο νησί της Αφροδίτης, την Μεγαλόνησο Κύπρο.
Κάνοντας μια περιληπτική διαδρομή στα γεγονότα που συνέβησαν πριν από αυτήν την ημερομηνία, διαπιστώνουμε ότι παίχτηκε ένα ακόμη παιγνίδι εις βάρος και στις πλάτες του Ελληνισμού από κάποιους Εφιάλτες που εμφανίζονται με τον μανδύα του Έλληνα πατριώτη πολιτικού άνδρα. Από το 1967 έως τον Ιούνιο του 1974 έχουμε μια στρατιωτική κυβέρνηση στην Ελλάδα, αμερικανοκίνητη χούντα δηλαδή.
Η χούντα αυτή του Γεωργίου Παπαδόπουλου ανατράπηκε από το βάρος των γεγονότων στο Πολυτεχνείο και στην θέση της τοποθετήθηκε μια άλλη χούντα, αυτή του Δημήτριου Ιωαννίδη.
Παγκόσμιο φαινόμενο και αυτό για την Ελλάδα, αφού δεν υπάρχει άλλο τέτοιο παράδειγμα σε άλλη χώρα. Χούντα δηλαδή να διαδέχεται χούντα. Πρωτοτυπία και εδώ για την Ελλάδα με τις μαριονέτες που αυτοπροσδιορίζονται ως πολιτικά πρόσωπα.
Γενική κατακραυγή με το πραξικόπημα στην Κύπρο και την απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων είχε ως αποτέλεσμα να πέσει και η χούντα του Ιωαννίδη αφού εξετέλεσε την αποστολή για την οποία τοποθετήθηκε στην θέση αυτή.
Φρόντισαν όμως οι πάτρωνες της πιο μπροστά να ετοιμάσουν τον ερχομό του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι όπου είχε καταφύγει μόλις έγινε το πραξικόπημα του 1967. Ήρθε λοιπόν από το Παρίσι “μετά βαΐων και κλάδων” ως σωτήρας και αυτός τέλος πάντων. Ήρθε για να αποκαταστήσει την δημοκρατία στην χώρα η οποία γέννησε την δημοκρατία και να προστατέψει τα δίκαια του Ελληνισμού στην Ελλάδα και στην Κύπρο στην προκειμένη περίπτωση.
Να έχουμε υπ’όψιν ότι, Πρόεδρος Δημοκρατίας παρέμεινε ο ίδιος που ήταν και με την χούντα ο στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης, και στο στράτευμα οι ίδιοι αρχηγοί και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Όλοι αυτοί μαζί με τους πολιτικούς Στεφανόπουλο, Αβέρωφ και Μαύρο συμφώνησαν να καλέσουν τον Καραμανλή να έρθει γιατί αυτές τις εντολές πήραν για να εκτελέσουν.
Έλα όμως που η Κύπρος ήταν μακριά για τον “εθνάρχη Καραμανλή” όπως τον ονόμασε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην εκφώνηση του λόγου της στο Προεδρικό Μέγαρο στην “επέτειο του εορτασμού για την πτώση της χούντας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα”. Καθίσταται αδύνατη η βοήθεια προς την Κύπρο λόγω αποστάσεως μας είπε, όντας Πρωθυπουργός, επειδή δεν θεωρούσε την Κύπρο ως μέρος της Ελλάδος και δεν μπορούσαμε να στείλουμε ούτε αεροπλάνα ούτε πλοία για να υπερασπιστούμε τον εκεί Ελληνισμό και φοβόταν λέει μην κτυπήσουν οι Τούρκοι από τον Έβρο η σε άλλα νησιά και έτσι άφησαν το νησί έρμαιο στις ορέξεις του Τούρκου εισβολέα.
Παράλληλα και στην Κύπρο, η πολιτική κατάσταση ήταν τραγική μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη, εναντίον της κυβέρνησης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Να σημειωθεί εδώ ότι, εκείνη την χρονική περίοδο η Ελλάς είχε υπεροπλία στα οπλικά συστήματα τόσο στον αέρα όσο και στην θάλασσα αλλά οι μαριονέτες των Αθηνών είχαν άλλα σχέδια και άλλες εντολές από τους πάτρωνες τους.
Έχουν δηλαδή αποκαταστήσει την δημοκρατία στην Ελλάδα, έγινε εκεχειρία μετά την πρώτη απόβαση, αποβίβαση στην ουσία όπως αποδείχθηκε αργότερα, αλλά ο Τουρκικός στρατός προβαίνει στην επιχείρηση Αττίλας 2 και καταλαμβάνει σχεδόν το 40 % της έκτασης του νησιού, αν και οι δυνάμεις που το υπερασπίζονταν, χωρίς καμιά βοήθεια από την “δημοκρατική” πλέον κυβέρνηση των Αθηνών, πολέμησαν με ανδρεία σε έναν άνισο αγώνα στο μέγιστο βαθμό και συν τοις άλλοις είχαν να αντιμετωπίσουν και την εχθρική στάση των Αγγλικών βάσεων στο νησί οι οποίες καθοδηγούσαν τους Τούρκους στο πόσο θα προχωρήσουν και που θα σταματήσουν σε συνεργασία βέβαια με τους άλλους μεγάλους συμμάχους μας, στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Το αποκάλυψε σε συνέντευξη ο τότε ΥΠ. ΕΞ των ΗΠΑ, γνωστός και μη εξαιρετέος ανθέλληνας Χένρι Κίσινγκερ.
Σημειώστε εδώ ότι η Ελλάς, υπέφερε τα πάνδεινα όχι μόνο από τους εχθρούς της και από τους συμμάχους της. ( Όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς, σύμφωνα με το λαϊκό άσμα). Μεταπολίτευση λένε και εννοούν την μετάβαση από την χούντα στην κοινοβουλευτική πλέον δημοκρατία.
Είναι όμως πραγματική δημοκρατία αυτό που εκθειάζει η Αικατερίνη Σακελαροπούλου ως πολιτειακός παράγων αυτής της ” εκλεγμένης” μοναρχίας του εκάστοτε πρωθυπουργού απο μια βουλή που δεν έχει ποτέ συσταθεί σε σώμα ενώ διαλύεται πάντα όταν είναι να προκηρυχθούν εκλογές;
Ποια αποκατάσταση Δημοκρατίας εννοούσε, στην ομιλία της και σε ποιο κεκτημένο ελεύθερης έκφρασης των πολιτών αναφέρονταν όταν καθημερινά βλέπουμε να φιμώνονται όλες οι φωνές στα μέσα ενημέρωσης που δεν συμφωνούν με το εκάστοτε δικό τους αφήγημα και να κατεβαίνουν άρθρα και δημοσιεύσεις από το διαδίκτυο από τα πληρωμένα τσιράκια ( Hoaxes) σε διατεταγμένη υπηρεσία;
Το μεγαλύτερο επίτευγμα είναι λέει η είσοδος της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη.
Ποιος εξέτασε τους όρους εισόδου σε αυτήν την Ένωση και πόσο ωφελήθηκε η χώρα και οι πολίτες γενικά από αυτήν την είσοδο που τόσο διαλαλούν; Πόσο βελτιώθηκε το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών;
Σταμάτησε η αφαίμαξη της χώρας μέσω της μετανάστευσης από τον διωγμό που υφίσταται ο Έλλην, από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις μετά την λεγόμενη μεταπολίτευση και την είσοδο μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Τι πράξατε όλοι εσείς οι πολιτειακοί και πολιτικοί παράγοντες του τόπου, όλα αυτά τα χρόνια ώστε να μπορεί ο Έλλην να ζήσει και να ευημερήσει στον τόπο του;
Αφού λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά τα γεγονότα και ο χρόνος θολώνει τις μνήμες (ευτυχώς όχι όλων μας), μαζεύονται κάθε χρόνο τέτοια μέρα, οι πολιτικοί ταγοί μαζί με τους χρηματοδότες και κάμποσους παρατρεχάμενους υποστηρικτές τους, στο Προεδρικό Μέγαρο και γιορτάζουν την αποκατάσταση λένε της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Μια δημοκρατία στην οποία λέμε ότι κάθε πέρυσι και καλύτερα, πενήντα χρόνια τώρα. Κάθε δεκαετία πάνω κάτω και ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης των Ελλήνων στο εξωτερικό αφού το πολιτικό κατεστημένο έχει βάλει στόχο να αφελληνίσει την Ελλάς. Θέλει μια Ελλάδα χωρίς Έλληνες.
Μια δημοκρατία που έχει στο Σύνταγμα της το άρθρο 28 και λέει ότι οι αποφάσεις των θεσμών του εξωτερικού θα γίνονται νόμος στην Ελλάδα και θα υπερισχύουν κάθε άλλης διάταξης των Ελληνικών νόμων.
Μια δημοκρατία με το άρθρο 86 περί ευθύνης η αν θέλετε ανευθυνότητας των πολιτικών και τους δίνει το δικαίωμα σε συνδυασμό και με άλλα άρθρα, να γίνονται και δικαστές ταυτόχρονα αφού αυτοί θα αποφασίζουν αν θα δικαστεί κάποιος πολιτικός για την όποια παρανομία διαπράξει κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Ασυλία και ατιμωρησία ακόμη και σε διάπραξη εγκλήματος.
Ξεδιάντροπα βγαίνουν και μας λένε ότι η τιμωρία του πολιτικού είναι η μη εκλογή του στις επόμενες εκλογές η ακόμη χειρότερα η εκλογή της παράταξης που κυβερνούσε να μην ξαναβγεί πρώτη αλλά ας πούμε δεύτερη η τρίτη στις εκλογές και ο εν λόγω υπουργός που διέπραξε την παράνομη πράξη, επανεκλέγει βουλευτής και συνεχίσει να έχει την ασυλία την ατιμωρησία αλλά και την μισθοδοσία κανονικά και με τον νόμο!!
Δημοκρατική κατάσταση σε όλο της το μεγαλείο, έτσι αδελφέ μου Συνέλληνα; Συμφωνείς;
Μια δημοκρατία με έναν κώδικα ποινικής δικονομίας, άρθρο 177 όπου ο δικαστής μπορεί να δικάσει με βάσει την συνείδηση του και να αποφασίσει ότι αυτός νομίζει, (η ότι του υπαγορευθεί προσθέτω εγώ, από αυτόν που τον διορίζει σε αυτήν την θέση), όντας υποχρεωμένος σε αυτόν που του δίνει την θέση, την εξουσία, την δύναμη της θέσης αλλά και τον μισθό διόλου ευκαταφρόνητο.
Μια δημοκρατία που βαρύνεται με ένα έγκλημα στην περιοχή Μάτι Αττικής όπου καήκαν ζωντανοί 104 άνθρωποι και κανείς υπεύθυνος δεν πήγε φυλακή.
Μια τεράστια πλημμύρα όπου πνίγηκε όλος ο Θεσσαλικός κάμπος, βασικός τροφοδότης γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων της πατρίδας μας και με αδιευκρίνιστο αριθμό θυμάτων. Ούτε και δω βρέθηκε κάποιος ένοχος από αυτούς που ήταν υποχρεωμένοι να φτιάξουν αντιπλημμυρικά έργα αφού γνώριζαν χρόνια πριν ότι ήταν απολύτως απαραίτητα
Με έναν υπουργό Μεταφορών που διαβεβαιώνει με πύρινους λόγους μέσα στο κοινοβούλιο ότι οι σιδηρόδρομοι είναι εκατό τοις εκατό ασφαλείς και κακώς τίθεται θέμα συζήτησης στην Βουλή.
Μια βδομάδα αργότερα διαψεύδεται με τον χειρότερο τρόπο όταν δυο τρένα με αντίθετη κατεύθυνση αλλά στην ίδια γραμμή, συγκρούονται και στέλνουν στον θάνατο 57 ανθρώπους αν και τα πραγματικά νούμερα των επιβαινόντων δίνουν διπλάσιο αριθμό θυμάτων.
Όλα αυτά συμβαίνουν διαχρονικά αφού η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο, άσχετα αν στην κυβέρνηση βρίσκονται οι αριστεροί η οι δεξιοί η οι αριστεροδέξιες γελοίες μαριονέτες αφού όλοι τους εκτελούν τις εντολές του ίδιου αφεντικού και έχουν στόχο μόνο εσένα Έλληνα αδελφέ μου επειδή εσένα θέλουν να αφανίσουν, αν είναι δυνατόν, από προσώπου γης.
Πάντως εντός της Ελλάδος σίγουρα δεν σε θέλουν και γι’ αυτό σε αναγκάζουν να φύγεις για να επιβιώσεις κάνοντας σου στην Ελλάδα το βίο αβίωτο κυριολεκτικά.
Έχεις κλείσει τα μάτια του μυαλού σου και φοβάσαι να τα ανοίξεις , φοβάσαι να δεις την πραγματικότητα γιατί θα κληθείς να την αντιμετωπίσεις ενώ αυτοί φοβούνται περισσότερο μην τυχόν και σπάσεις την μεμβράνη της εικονικής πραγματικότητας, δεις την αλήθεια, αποφασίσεις να δράσης και τους στείλεις στον αγύριστο.
Η συμμετοχή στα κοινά είναι καθήκον για να μπορείς να έχεις την εκάστοτε εξουσία υπό τον έλεγχο σου και οι αποφάσεις που σε αφορούν να παίρνονται από σένα τον ίδιο ως εντολέα και ανώτερο θεσμό σε μια ανθρωποκεντρική δημοκρατία από την βάση, μέσα από τους Δήμους.
Η άλλη επιλογή είναι να σκύψεις το κεφάλι, να μην βγάλεις άχνα να περιμένεις να πεθάνεις η να αποφασίσουν αυτοί πότε θα σε πεθάνουν.
Με ελεύθερη βούληση η επιλογή είναι δική σου και μόνον δική σου!
Σαμαράς Χρήστος.
