Όσο υπάρχουν άνθρωποι παράγεται πλούτος.
Το κυρίως κεφάλαιο και οικονομική μηχανή κάθε χώρας εκτός των πλουτοπαραγωγικών πηγών της γης που κατέχει και τις κλιματικές συνθήκες του περιβάλλοντα χώρου της που και αυτά χρειάζονται ανθρώπινο δυναμικό για να αξιοποιηθούν, είναι οι κατά κεφαλήν πολίτες της.
Κάθε κεφάλι(πολίτης) κύτταρο του συνολικού οργανισμού μιας πολιτείας καταναλώνει την ενέργεια του καθημερινά παράγωντας έργο στην συνολική λειτουργία του κράτους ανάλογα με τις τεχνικές ή επιστημονικές δεξιότητες του, συμβάλλοντας σε όλους τους λειτουργικούς τομείς ξεκινώντας από την παιδεία την υγεία την έρευνα, τις καινοτομίες, την πολιτική, τον πολιτισμό γενικότερα έως τον πρωτογενή τομέα (δασοκομία, γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία και όλα τα παράγωγά προϊόντα τους), τον δευτερογενή τομέα (οικοτεχνία, κατασκευαστικό, βιομηχανία, μεταποίηση και υποκατηγορίες), τον τριτογενή τομέα (δημόσιο και ιδιωτικό επιχειρείν, εμπόριο, συγκοινωνίες, μέσα μεταφορών των προϊόντων, εισαγωγές-εξαγωγές, κατασκευαστικό-αρχιτεκτονική, μηχανήματα και πάρα πολλά ακόμη που διακλαδώνονται από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα.
Με άλλα λόγια όλα όσα συμβαίνουν σε ένα κράτος οφείλονται αποκλειστικά στο ανθρώπινο δυναμικό. Οι κατακεφαλήν-πολίτες δομούν, αναπτύσσουν και συντηρούν ακατάπαυστα παράγωντας διαρκώς πλούτο σε ένα άφθονο από υλικά περιβάλλον, καθώς ο πλανητικός οργανισμός που μας φιλοξενεί επάνω του μαζί με το ηλιακό μας σύστημα παρέχει σε όλα τα δημιουργήματα άφθονη και αέναη πηγή ενέργειας και παραγωγής όλων των απαραίτητων υλικών και τεράστιου γεωγραφικού χώρου για την αέναη και απόλυτα δωρεάν από την Δημιουργία αναπαραγωγής των ειδών και συντήρησης της ζωής ώστε να έχουν τα δημιουργήματα τις εστίες τους και την τροφή τους σε αφθονία.
Άρα βιώνουμε σε ένα υπαρκτό και αέναο δημιουργικό κύκλωμα βασισμένο στους φυσικούς νόμους.
Μόνον με δόλιες παρεμβατικές τακτικές και άνομες εκτός νομοτέλειας πρακτικές μεμονωμένων ατόμων, μπορεί να διασαλευτεί η άφθονη και απόλυτη αυτή ισορροπία και αυτό συμβαίνει από παλιά έως και σήμερα ως απόρροια των ανισόρροπων αποφάσεων κάποιων λίγων αριθμητικά που έχουν καταλάβει θέσεις κλειδιά σε κυβερνήσεις και στο παγκόσμιο σύστημα των ανθρώπων κατασκευάζοντας και επιβάλλοντας στους πολλούς ένα δυναστευτικό οικονομικά καθεστώς, άνισης συσσώρευσης από την μία και άνισης κατανομής από την άλλη του παραγόμενου από τους ανθρώπους πλούτου κλέβοντας την αφθονία τους με καταστρεπτικές συνέπειες για την διαβίωση τους αλλά και για τον ίδιον τον πλανήτη.
Μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου χρησιμοποιείται μόνο για καταστροφή, από άνοους ανθρώπους, σε βιομηχανίες φαρμάκων, πλαστικών, χημικών εργοστασίων παραγωγής ενέργειας, βιομηχανίες όπλων κ.α. κάνοντας επικίνδυνη χρήση ακόμη και απαγορευμένων χημικών ουσιών που δηλητηριάζουν ανθρώπους και περιβάλλον.
Ειδικά η κατασκευή οπλικών συστημάτων και βομβών είναι ο απόλυτος τρομοκράτης για κατασκευασμένους πολέμους όπου δολοφονούνται οι άνθρωποι και παράλληλα πληγώνουν το σώμα της γαίας όπου κάποιες βόμβες δημιουργούν ακόμη και τεράστιους κρατήρες η μολύνουν με ραδιενέργεια τα εδάφη της μειώνοντας έτσι το προσδόκιμο της ζωής της ως πλανητικός ζωντανός οργανισμός γεγονός που πρέπει να μας προβληματίσει όλους όπως ακριβώς μας προβληματίζει το δικό μας σαρκίο, για παράδειγμα εάν σκάσει ένα εκρηκτικό υλικό στα χέρια μας ανάλογα την ισχύ θα ακρωτηριάσει μερικώς ή ολικώς τα άκρα μας, κάτι τέτοιο θα δυσχεράνει την λειτουργία όλου του σώματός μας, ή αν καούμε και έχουμε σοβαρά εγκαύματα αυτό θα αποτελέσει βλάβη σε όλο μας το σύστημα και ίσως μας αφήσει και βαθμό αναπηρίας σε όλον μας τον βίο. Γιατί θεωρούμε ότι μόνον εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να πάσχουμε αλλά όχι η φύση επειδή δεν μας μιλά; Και όμως μας μιλά με την δική της φωνή που αντανακλά μέσα σε κάθε άνθρώπινο ον και κάθε έμβιο οργανισμό που βιώνει επάνω της. Εμείς σταματήσαμε να την ακούμε, όπως και τον ίδιον μας τον εαυτό.
Σήμερα η ανθρωπότητα αδυνατεί να πάρει αποφάσεις και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας ώστε να προστατεύσει την συνολική υγεία της και την υγεία του περιβάλλοντος, την Οικονομία της την παιδεία της η οποία έχει αλλοιωθεί σε αφάνταστο βαθμό υποβιβάζοντας τις συνειδητότητες των ανθρώπων σε πολύ χαμηλά επίπεδα πέρα και μακρύτερα από την αλήθεια της φυσιολογίας τους κι εν γένει να την ίδια της την ύπαρξη σε όλα τα πεδία και επίπεδα.
Παρακολουθούμε τον αφανισμό μας και όταν κάποιες μικρές ομάδες επαναστατήσουν από όλο αυτό το άδικο τότε οι όποιες υγιείς αντιδράσεις καταστέλλονται πολλές φορές βίαια από αστυνομικές αρχές, στρατούς, μυστικές υπηρεσίες και κάθε όργανο που πληρώνεται από τους πολίτες για να τους προστατέψει στρέφεται εναντίον τους εκτελώντας αλλότριες εντολές των ολίγων. Μάλιστα πολλές τέτοιου είδους αντιδράσεις είναι υποκινούμενες ώστε να επιβληθούν πάνω στις ομάδες που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι, να τιμωρηθούν όλοι οι πολίτες με επιπλέον στερήσεις των ελευθεριών τους και να σταλεί και το εικονικό μήνυμα στους πολλούς ότι δεν πρέπει να αντιδρούν.
Βεβαίως η κινητήρια δύναμη που μπορεί να αλλάξει τα πάντα και να φέρει ξανά την ισορροπία των φυσικών δυνάμεων και φυσικών νόμων των ανθρώπων ώστε να επιστρέψει η αφθονία σε όλο το περιβάλλον είναι η ολική ένωση των πολιτών.
Οι πολίτες είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο, είναι δικός τους. Κανένα τραπεζικό ίδρυμα δεν έχει δικά του χρήματα παρά μόνον τις καταθέσεις των πολιτών. Πως είναι δυνατόν να ορίζει ένα ιδιωτικό ίδρυμα την δημοσιονομική πολιτική που ασκεί μία κυβέρνηση;
Όλα όσα βιώνει η ανθρωπότητα και ο πλανήτης σήμερα αποκαλύπτουν την τεράστια ανάγκη της αλλαγής σκέψης όλων μας και τον επαναπροσδιορισμό της στάσης που κρατάμε ως μονάδες -πολίτες κύτταρα του ίδιου πλανητικού οργανισμού έναντι της συλλογικότητας. Να απαξιώσουμε οτιδήποτε μας διαιρεί για να μπορεί να μας χειραγωγεί και να ενωθούμε προβάλλοντας την τεράστια και πραγματικά ανίκητη δυναμική μας παίρνοντας ενεργό μέρος σε όλες τις αποφάσεις για την ζωή και το μέλλον μας.
Ας το κάνουμε πριν τα χάσουμε όλα. Ας επιστρέψουμε στις ρίζες μας στο μοναδικό σύστημα της Δημοκρατίας των ανθρώπων της γης όπου είναι To «Κρατείν τω Δήμω» δηλαδή η δύναμη των δημοτών, που συστήνουν τους κατά τόπους Δήμους τους και που όλες οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά.
Αθανασία Πεκλάρη
