Πολυμήδη Χούτου
Η Ελλάς βρίσκεται σήμερα στο χείλος ενός αόρατου, αλλά υπαρξιακά καθοριστικού γκρεμού. Όσα συμβαίνουν καθημερινά στο κοινωνικό και εθνικό σώμα του τόπου δεν είναι αποσπασματικά. είναι συμπτώματα μιας στρατηγικά σχεδιασμένης αλλοίωσης.
Η υπογεννητικότητα των Ελλήνων και η παράλληλη ανεξέλεγκτη είσοδος μεταναστών, πολλών εκ των οποίων εμπλέκονται σε εγκληματικές δραστηριότητες, δεν αποτελούν απλώς προβλήματα. Είναι οι δυο όψεις της ίδιας λεπίδας που κόβει βαθιά τον ιστό του Έθνους.
Δεν είναι μια φυσική ή ”τυχαία” εξέλιξη. Είναι το αποτέλεσμα μακροχρόνιας, εσκεμμένης, ανθελληνικής πολιτικής που πλήττει βάναυσα τον ίδιο τον θεσμό της ελληνικής οικογένειας.
Τα στοιχεία είναι ανατριχιαστικά. Το 2023, καταγράφηκαν λιγότερες από 77.000 γεννήσεις, ενώ οι θάνατοι ξεπέρασαν τις 140.000. Το ισοζύγιο είναι εφιαλτικό. Αν αυτό συνεχιστεί, έως το 2050 η Ελλάς θα αριθμεί λιγότερους από 8,5 εκατομμύρια κατοίκους, και σύμφωνα με την Eurostat θα είναι η πιο γερασμένη χώρα της Ε.Ε. Η ελληνική κοινωνία συρρικνώνεται, γηράσκει, αποδυναμώνεται.
Δεν είναι μόνο το υψηλό κόστος ζωής, η ανεργία, η στεγαστική κρίση και η εξαντλητική φορολόγηση που αποτρέπουν τους νέους από το να τεκνοποιήσουν. Είναι και η κατάφωρη αδικία στην κρατική μεταχείριση των ελληνικών και των αλλοδαπών παιδιών.
Και ενώ ο Έλληνας υποχωρεί, άλλοι ”έρχονται” για να τον αντικαταστήσουν. Δεν πρόκειται απλώς για μετανάστες, αλλά για κύματα πληθυσμών που προέρχονται από Ασία και Αφρική. Εισέρχονται στην χώρα χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, λαμβάνουν παροχές, δωρεάν στέγαση, πολλαπλά επιδόματα ανά τέκνο, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προτεραιότητα σε παιδικούς σταθμούς και σχολικές παροχές, καθώς και πλήρη στήριξη από κρατικές και ΜΚΟ δομές. Πράγματα που αρνείται το ίδιο το κράτος στον αυτόχθονα Έλληνα.
Πώς να ανταγωνιστεί η Ελληνίδα μητέρα αυτό το μοντέλο; Πως να γεννήσει και να αναθρέψει παιδιά όταν γνωρίζει πως θα παλέψει μόνη, χωρίς στήριξη, απέναντι σε ένα εχθρικό κράτος που ευνοεί ξένους πληθυσμούς έναντι των δικών της παιδιών;
Πως μπορεί ένας νέος Έλληνας να τεκνοποιήσει όταν ξέρει ότι δεν θα έχει καμία ουσιαστική βοήθεια. Όταν φορολογείται, συνεισφέρει, υπηρετεί την πατρίδα και στο τέλος βλέπει τον κόπο του να αναδιανέμεται προς όφελος ξένων πληθυσμών;
Πρόκειται για δημογραφικό σαμποτάζ, μια εσωτερική εθνοκτονία με ”ανθρωπιστικό” περίβλημα. Η στρέβλωση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι βαθιά πολιτισμική και θεσμική. Αν το κράτος δεν ενισχύει κατά προτεραιότητα τα ελληνόπουλα, δεν μπορεί να υπάρξει εθνική συνέχεια. Ο Έλληνας εξωθείται στο περιθώριο και η Ελλάς παραδίδεται σταδιακά σε άλλους ξένους πληθυσμούς.
Το πρόβλημα δεν είναι απλώς οικονομικό. Είναι υπαρξιακό και πολιτισμικό. Η γεννητικότητα δεν αφορά μόνο τα βιολογικά χαρακτηριστικά ενός λαού. Αφορά την δυνατότητα και το δικαίωμα ενός Έθνους να συνεχιστεί στο μέλλον, να παραμείνει κυρίαρχο στον τόπο του, να διαφυλάξει τα ήθη, την γλώσσα, την ιστορία, την πολιτιστική του ταυτότητα. Όμως αυτή την στιγμή, το κράτος λειτουργεί ως εχθρός αυτής της συνέχειας.
Αυτή η στρέβλωση της κοινωνικής πολιτικής δεν είναι τυχαία. Είναι ένα σχέδιο αντικατάστασης του πληθυσμού, μία σιωπηλή εθνοκτονία με ανθρωπιστικό περιτύλιγμα. Ένα κράτος που δεν προστατεύει και δεν στηρίζει τα παιδιά του, δεν έχει μέλλον. Και ένα Έθνος χωρίς μέλλον, χάνει και το παρελθόν του.
Στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, βρίσκεται η ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών, οι οποίοι όχι μόνο δεν ενσωματώνονται, αλλά δημιουργούν παράλληλες κοινωνίες, με δικές τους ”αξίες”, δομές και πολλές φορές παραβατικές πρακτικές. Όταν το κράτος τους στηρίζει, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί ή δεν θέλει να τους ελέγξει όταν αυτοί εγκληματούν, τότε η κοινωνία οδηγείται στην απορρύθμιση.
Τα φαινόμενα κλοπών, ληστειών, βιασμών, ναρκωτικών και δολοφονιών, αυξάνονται δραματικά σε περιοχές με έντονη μεταναστευτική παρουσία. Όσο η ανεξέλεγκτη ροή συνεχίζεται και οι μηχανισμοί ενσωμάτωσης αποτυγχάνουν, η εγκληματικότητα των αλλοδαπών μετατρέπεται σε μόνιμη απειλή για την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη.
Και αν αύριο το κράτος, υπό δημοσιονομική πίεση ή εξωτερικές εντολές, σταματήσει να στηρίζει τους πληθυσμούς αυτούς; Τότε η κοινωνική έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη, Ένα κύμα παραβατικότητας χωρίς προηγούμενο θα σαρώσει κάθε αστικό ιστό.
Η Ελλάς δεν πεθαίνει από φυσικά αίτια. Πεθαίνει από συνειδητές πολιτικές επιλογές. Πεθαίνει από την εγκατάλειψη των Ελλήνων και την υπερπροστασία των ξένων. Πεθαίνει από την δημογραφική εξόντωση και την μεταναστευτική εισβολή. Πεθαίνει από την απραξία ενός κράτους που δεν λειτουργεί πλέον υπέρ του κυρίαρχου λαού, αλλά υπέρ ενός ”νέου πληθυσμού” χωρίς ρίζες, χωρίς ιστορία, χωρίς ελληνική ταυτότητα.
Η Ελλάς βρίσκεται σε τροχιά εξαφάνισης. Το Έθνος κινδυνεύει από την αργή, μεθοδική και βουβή αντικατάσταση των Ελλήνων με αλλοεθνείς. Εάν δεν υπάρξει ριζική αλλαγή κατεύθυνσης τότε το μέλλον δεν ανήκει στους Έλληνες. Θα ανήκει σε όσους ήρθαν, επωφελήθηκαν, και τελικά θα αντικαταστήσουν εμάς και τα παιδιά μας.
Μόνο ένα συντεταγμένο, δομημένο απολύτως ελληνικό σχέδιο με άμεσες και ουσιαστικές πολιτικές για την ενίσχυση της ελληνικής οικογένειας και τον έλεγχο της μετανάστευσης μπορεί να ανατρέψει την πορεία. Αυτό είναι ήδη έτοιμο. το κατέχει και το διακηρύσσει ο μοναδικός Πολιτικός Φορέας του Έθνους, Ελλήνων Συνέλευσις.
Με διακυβέρνηση Ελλήνων Συνέλευσις το κόστος ζωής δεν θα υπερβαίνει το 50% του κατώτατου μισθού, ώστε ο πολίτης να καλύπτει όλες τις βασικές του ανάγκες για να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια και με το υπόλοιπο του μισθού του να απολαμβάνει τις επιθυμίες του στον ελεύθερο του χρόνο. Οι νέοι να μπορούν να φέρουν χωρίς οικονομικό άγχος στην ζωή απογόνους, ώστε να εξαλειφθεί η υπογεννητικότητα των Ελλήνων μια για πάντα
Η Ελλήνων Συνέλευσις έχει διατυπώσει με ακρίβεια και δέσμευση την στρατηγική εξόδου από την καταστροφή, δημιουργώντας μια κοινωνική και οικονομική ανάταση για την χώρα, ώστε οι Έλληνες να ζουν με αξιοπρέπεια όπως ορίζει η φυσιολογία του ανθρώπου.
Άρα η επιλογή είναι πλέον ξεκάθαρη για τους Έλληνες. Εθνική επιβίωση ή Εθνικός αφανισμός.
